XXII 24. Okres tyranii

Reformy Solona nie przyniosły jednak upragnionej stabilizacji, lecz nowe napięcia i podział społeczeństwa na dwa wrogie obozy: arystokrację z wnętrza kraju (Attyki) i mieszkańców wybrzeża. Drobne chłopstwo z podgórza poparło jednego z arystokratów, Pizystrata, który w 560 r. p.n.e. wprowadził tyranię. Za jego rządów nastąpił gospodarczy i kulturalny rozkwit Aten. Państwo sprzyjało chłopstwu, starało się natomiast ograniczyć rolę arystokracji. Powstała straż przyboczna panującego. Prawa Solona pozostały w mocy. Na monetach z tego okresu widnieje Atena i sowa. Pizystrat uczynił w 566 r. p.n.e. Panatenaje wielkim świętem i starał się propagować kult Dionizosa. Po jego śmierci władzę objęli jego synowie Hippiasz i Hipparch (527-14 p.n.e.). W 514 r. p.n.e. Hipparcha zamordowali z pobudek osobistych arystokraci Harmodios i Aristogejton ("tyranobójcy"). W 510 r. tyranię obalił ostatecznie z pomocą wyroczni delfickiej i oddziałów spartańskich, dowodzonych przez Kleomenesa, Alkmeonida Klejstenes. Reformy Klejstenesa (509-07 p.n.e.) wprowadziły w Atenach nowy ustrój - demokrację.