XLVIII 98. Kariera Kapetyngów (X-XIII w.)

Panujący w latach 987-96 Hugo Kapet (od cappa: narzutka), syn Hugona Białego, został wybrany królem i koronowany z inspiracji stronnictwa proniemieckiego z arcybiskupem Adalbertem z Reims na czele i za poparciem cesarzowej Teofano . Jego następcy, Robert Pobożny (996-1031), Henryk I (1031-60) i Filip I (1060-1108) używali tytułu "króla Franków" (rex Francorum), lecz ich władza był iluzoryczna. Dopiero za panowania króla Ludwika VI Grubego (1108-37) nastąpił awans Kapetyngów i utwierdzenie władzy monarszej. Władca ten podporządkował sobie opornych wasali domeny królewskiej. Dzięki uregulowaniu kwestii inwestytury (jeszcze jako współrządzący z Filipem I) zawarł też przymierze z papiestwem, szukającym sojuszników w sporze z Niemcami.

Doradca Ludwika Grubego, opat Suger z St. Denis (1122-51), stworzył administrację centralną oraz, z pomocą swego przyjaciela, Bernarda z Clairvaux, związał z królem zakon cystersów. W związku z krucjatami, w których Francuzi czuli się "wybranym narzędziem Boga" (Gesta Dei per Francos), oraz najazdem na Francję w 1124 r. cesarza Henryka V (jako sprzymierzeńca swego teścia, Henryka I, króla Anglii) kształtowała się francuska świadomość narodowa. Ufundowano wówczas złotą flagę królewską zwaną Oriflamme (auri flamma).