LIII 104. Początek panowania Hohenstaufów

Książę Saksonii Lotar z Supplinburga (1125-37) został wybrany królem, i zastąpił odsuniętego od tronu Fryderyka II szwabskiego z dynastii Staufów. Lotar wspierał dynastów ze wschodnich księstw granicznych. Umocnieniu uległa pozycja Welfów w Saksonii dzięki małżeństwu Henryka Pysznego z córką Lotara, Gertrudą. W 1153 r. Innocenty II koronował Lotara na cesarza. Po śmierci Lotara wszystkie jego alodia i księstwo Saksonii przypadły Henrykowi Pysznemu.

Panujący w latach 1137-52 Konrad III nadał Saksonię w lenno Albrechtowi Niedźwiedziowi, zaś Bawarię - Leopoldowi IV, margrabiemu Austrii. Henryk Lew w 1142 r. na mocy pokoju frankfurckiego otrzymał księstwo Saksonii, Albrecht Niedźwiedź, jako rekompensatę, Marchię Północną, zaś Henryk II Jasomirgott, hr. Austrii - Bawarię. W 1147 r. Konrad zawarł ugodę z Henrykiem Lwem, który stanął na czele krucjaty przeciw Słowianom i zmusił Obodrzyców do płacenia trybutu.

Fryderykowi I Barbarossie (czyli Rudobrodemu; 1152-90) udało się doprowadzić do pojednania między Welfami i Staufami. Nadał on swemu wujowi, Welfowi VI, hrabstwo Toskanii i księstwo Spoleto, a kuzynowi Henrykowi Lwu - Bawarię. Rekompensatą dla Henryka II Jasomirgotta było podniesienie Austrii do rangi arcyksięstwa.