LXXII 137. Najazdy muzułmańskie na Indie

W "świętej wojnie", w latach 712-45, Arabowie zdobyli dorzecze Indusu z miastem Multan. Ich dalsza ekspansja została jednak powstrzymana.

Panujący w latach 999-1030 Muhammad I Wielki z Ghazni (zachodni Turkiestan) był pierwszym tureckim sułtanem. Na jego dworze działał największy perski epik, Firdausi (939-1020) autor Księgi Królewskiej oraz matematyk Al-Biruni (973-1048).

W 1001-26 latach siedemnaście łupieżczych najazdów sułtana spustoszyło Indie. Wyprawy te wykazały wyższość kawalerii nad indyjskim pieszym wojskiem wspieranym przez oddziały złożone ze słoni. Ghaznewidzi umacniali się w Pendżabie (Lahore). W 1160 r. wyparł ich z Ghazni panujący w latach 1162-1206 sułtan Muhammad Ghori. W 1186 r. Ghori zniszczył państwo Ghaznewidów i zwyciężył drobnych książąt w zachodnich Indiach, Radżputów, w bitwie pod Taraori (1192).