LXXXVII 210. Prusy Fryderyka II Wielkiego (1740-86)

Nowy władca, Fryderyk II, kontynuował reformy ojca - stabilny budżet, monopol państwa na kawę, tytoń, sól. Podobnie jak ojciec prowadził on na szeroką skalę kolonizację wewnętrzną - osuszano podmokłe doliny Odry, Warty i Noteci. Rozbudowywał sieć dróg i kanałów. Fryderyk założył 900 wsi (z ponad 300 000 osadnikami) i troszczył się o rolnictwo. Wprowadzał płodozmian, uprawę ziemniaka, unowocześnienie hodowli i opiekę nad lasami.

Wszystkie stany miały służyć państwu. Król, sprawujący rządy osobiste za pomocą rad i sekretarzy - przez stałą opiekę, inspekcje, kontrolę; obowiązkiem szlachcica (posiadającego duże włości i kompetencje administracyjno-sądownicze wobec poddanych) była służba w armii lub pełnienie wyższych urzędów; mieszczanie (handel i rzemiosło) mieli płacić podatki; zaś chłopi (rolnictwo) pozostawali w osobistym poddaństwie. Wszyscy poddani cieszyli się jednak wolnością myśli i wyznania.

Reformę prawa w Prusach przeprowadził Samuel von Cocceji (1679-1755). Zniósł on tortury, ingerencję króla w procedury prawne, sprzedaż urzędów (wprowadzono państwowe egzaminy). Wprowadzono równość obywateli wobec prawa i niezawisłości sądownictwa. Ujednolicono procedury procesowe (apelacje) i karne (więzienie). Prusy z państwa policyjnego przekształciły się w państwo prawa. W 1794 r. weszła w życie przygotowana przez Carla G. Svareza (1756-98) pełna kodyfikacja prawa (Landrecht).