Stanisław Leszczyński (1677 - 1766)
Urodzony w 1677 r. Stanisław Leszczyński
był przedstawicielem jednego z możniejszych
rodów wielkopolskich. Wzorem innych
ówczesnych magnatów w młodości odbył on
podróż zagraniczną. W latach 1695-1696
odwiedził m.in. Niemcy, Francję i Włochy.
Umożliwiło mu to nabranie ogłady, rozszerzenie
horyzontów, a także poznanie elity zachodniej
Europy. Będzie to miało dla Stanisława duże
znaczenie po opuszczeniu Polski. Zanim jednak
to nastąpiło, 3 X 1704 r. w Warszawie
Leszczyński został koronowany na króla
polskiego. Jego wybór nie był wynikiem wolnej
elekcji, lecz rozkazu króla Szwecji Karola XII.
Zajmujący duże połacie ziem polskich, Karol
dążył do detronizacji aktualnego króla Polski -
Augusta II Wettyna. Na rozkaz Karola część
szlachty ogłosiła detronizację Wettyna i wybrała
królem Stanisława Leszczyńskiego. Sposób
dojścia do władzy nie przyniósł mu
popularności, lecz z czasem szeregi jego
zwolenników rosły. Zwycięstwo Rosji nad
Szwecją w wojnie północnej oddaliły jednak od
Leszczyńskiego rządy w Polsce. Tron odzyskał
August II. Leszczyński opuścił kraj i zamieszkał
w Szwecji. Kolejna okazja zdobycia tronu w
Polsce nadarzyła się po śmierci Augusta II w
1733 r. Stanisław uzyskał poparcie Francji,
co spowodowane było m.in. koneksjami
rodzinnymi (córka Leszczyńskiego - Maria już w
1725 r. poślubiła króla Francji, Ludwika XV).
Niemal zgodnymi głosami szlachty Leszczyński
wybrany został na króla Polski, nie zdołał się
jednak utrzymać na tronie. Do Polski wkroczyły
wojska rosyjskie i pod ich osłoną koronę zdobył
August III Wettyn. Leszczyński musiał po raz
kolejny uciekać z kraju. Po opuszczeniu Polski
Stanisław udał się do Francji. Ludwik XV
zatroszczył się o teścia i oddał mu we władanie
Lotaryngię. Stanisław rządził w tym państwie aż
do śmierci, która nastąpiła wskutek poparzeń 23
II 1766 r.
Portret Stanisława Leszczyńskiego
|
|
|
|
|
|
|
