| | Kiedy w pop3ochu Trojanie przebyli rów i ostrokó3, |
| | pedząc i ginąc gromadnie z rąk ścigających Achajów, |
| | i zatrzymali sie wreszcie w pobli?u swoich rydwanów |
| | bladzi, dr?ąc z trwogi, w tej chwili na szczycie Idy wysokiej |
| 5 | od z3ototronej bogini podniós3 sie Dzeus gromow3adny |
| | i bacznie spojrza3 na ziemie: na Trojan i na Achajów, |
| | jednych - biegnących w pop3ochu, drugich - goniących za?arcie. |
| | W ci?bie Argiwów bieg3 tak?e najczcigodniejszy Posejdon. |
| | Dzeus i Hektora zobaczy3. Ten le?a3 w polu. Doko3a |
| 10 | jego dru?yna siedzia3a. Hektor z trudnością oddycha3, |
| | krwią plując. Nie by3 ostatni - ten co go rani3 - z Achajów. |
| | Dzeus, ojciec bogów, to widząc, litością wielką zap3oną3. |
| | Strasznym spojrzeniem na Here popatrzy3 i tak powiedzia3: |
| | "Oto są twoje podstepy, przebieg3a, niosąca z3o Hero! |
| 15 | Przez nie to Hektor zszed3 z pola i wojsko sie zatrwo?y3o. |
| | Nie wiem, czy pierwsza owocu tych knowan nie bedziesz musia3a |
| | spo?ya, gdy wreszcie w swym gniewie bede cie musia3 wych3ostaa. |
| | Czy nie pamietasz ju? tego, jakeś zawis3a na niebie, |
| | kiedym ci nogi kowad3em - jedną i drugą - obcią?y3, |
| 20 | rece obwiąza3 3ancuchem z3otym, a ty wśród eteru |
| | i chmur wisia3aś? Pomimo wzburzenia bogowie Olimpu |
| | pomóc nie mogli ci - wszyscy. Gdym tylko kogo dościgną3, |
| | zaraz go z niebios wysokich ciska3em na ziemie, gdzie spada3 |
| | prawie bez ?ycia. Lecz ?al mój nie móg3 pomieścia sie w sercu |
| 25 | wskutek utrapien i nieszcześa, które przez ciebie Herakles |
| | boski wycierpia3. To przecie? ty Boreasza sk3oni3aś, |
| | ?eby go pedzi3, ścigając burzami w morza pustyni, |
| | zanim do Kos go zanios3aś, s3ynnego z mnogości ludzi. |
| | Stamtąd go z rąk twych wyrwa3em i ocaliwszy, zawiod3em |
| 30 | utrudzonego do Argos, co z koni s3ynie szlachetnych. |
| | To przypominam, byś wreszcie podstepnej gry zaprzesta3a. |
| | Na nic sie tobie nie przyda ani to 3o?e, ni mi3ośa, |
| | którą, daleko od bogów odszed3szy, chcesz mnie zabawia". |
| | Tak powiedzia3. Zadr?a3a Hera o oczach ogromnych, |
| 35 | i w odpowiedzi Dzeusowi te s3owa rzek3a skrzydlate: |
| | "Bąd1cie mi teraz świadkami, Ziemio i Niebo bezmierne, |
| | wodo Styksowa podziemna! Najwiekszą klne sie przysiegą |
| | i najstraszliwszą, co nawet b3ogos3awionych zniewala, |
| | tak?e na g3owe twą świetą klne sie i 3o?e ma3?enskie, |
| 40 | którym przenigdy sie jeszcze nie zaklina3am k3amliwie - |
| | ?e to nie z mojej namowy Posejdon, co wstrząsa lądami, |
| | tamtym pomaga, a szkodzi Trojanom i Hektorowi. |
| | Pewno do tego sk3oni3o i pchne3o go w3asne serce: |
| | widząc niedole Achajów, nad nimi sie ulitowa3. |
| 45 | Ja bym mu da3a jedyną rade, by chodzi3 tą drogą, |
| | którą mu ty, Czarnochmury, wed3ug swej woli iśa ka?esz". |
| | Tak powiedzia3a. Uśmiechną3 sie Ojciec bogów i ludzi. |
| | Odpowiadając jej na to, wyrzek3 te s3owa skrzydlate: |
| | "Jeśli w przysz3ości, dostojna Hero o oczach ogromnych, |
| 50 | zgodnie myśl moją podejmiesz na radzie wśród nieśmiertelnych, |
