MAZURKIEWICZ STEFAN
(1888-1945)

Urodził 25 września 1888 w Warszawie w rodzinie Jana, adwokata, i Michaliny z Piotrowskich. Gimnazjum ukończył w Warszawie w 1906, maturę zdał w IV Gimnazjum w Krakowie. Studiował na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego przez dwa semestry 1906/07, następnie w Monachium (5 semestrów), Getyndze (4 semestry) i Lwowie (1 semestr). W 1912 otrzymał w Getyndze dyplom ukończenia Studium Ubezpieczeniowego. W 1913 uzyskał stopień doktora filozofii na Uniwersytecie Lwowskim za pracę Przyczynki do teorii mnogości, która dotyczyła postawionego przez Sierpińskiego problemu. W 1915, od początku wznowienia działalności Uniwersytetu Warszawskiego, wykładał matematykę. Równocześnie wykładał w Wyższej Szkole Handlowej, Wolnej Wszechnicy Polskiej. W latach 1916-1917 zorganizował seminarium matematyczne na Uniwersytecie Warszawskim i był jego kierownikiem przez wiele lat. W 1919 habilitował się na Uniwersytecie Jagiellońskim na podstawie pracy Teoria zbiorów G-delta, ("Wektor", t. 6/1917-18). W tym też roku wraz z Janiszewskim został powołany na profesora nadzwyczajnego Wydziału Filozoficznego Uniwersytetu Warszawskiego. W 1920 został profesorem zwyczajnym. W tym samym roku wraz z Janiszewskim i Sierpińskim założył "Fundamenta Mathematicae" - pierwsze polskie czasopismo matematyczne o randze światowej, poświęcone topologii, teorii mnogości, funkcjom rzeczywistym i logice matematycznej. Był jego redaktorem wraz z Sierpińskim. Na Uniwersytecie Warszawskim pełnił funkcje dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego (1927/8, 1930/1, 1937/8) i prorektora Uniwersytetu Warszawskiego (1938-1940). W czasie II wojny światowej wykładał matematykę na tajnym Wydziale Matematyczno-Przyrodniczym (od 1942). Od 1919 był członkiem Polskiego Towarzystwa Matematycznego, prezesem Zarządu Głównego w 1932-1935, 1937-1938, a w latach 1930-1931 pełnił funkcję wiceprezesa. Udzielał się w pracach Towarzystwa Naukowego Warszawskiego. Był członkiem czynnym PAN i członkiem honorowym Królewskiej Akademii Rumuńskiej. Zajmował się głównie topologią i teorią funkcji rzeczywistych. Opublikował 141 prac matematycznych zebranych w 1969 w: Travaux de topologie et ses applications. Zbiór ten poprzedził wstępem Kuratowski (por. też "Fundamenta Mathematicae", 34/1947). Zajmował się teorią szeregów i jej zastosowaniami, teorią funkcji analitycznych i rachunkiem prawdopodobieństwa. Wielokrotnie na zaproszenia wykładał we Lwowie i Wilnie. Był współautorem Sonetów patetycznych (wraz z M. Duninem, 1927). Zmarł 19 czerwca 1945 w szpitalu w Grodzisku pod Warszawą.

Dokumentacja:
- K. Kuratowski: S. Mazurkiewicz - et son oeuvre scientifique, "Fundamenta Mathematicae", 34/1947.
- Z. Pawlikowska-Brożek: PSB, t. XX.

Opracował Stanisław Kolankowski

Biogram ten jest częścią Słownika matematyków polskich, Prószyński i S-ka (w przygotowaniu)