| Jesteś tutaj |
|
| Plastyka | | | Dyscypliny sztuk plastycznych | | | Rzemiosło artystyczne | | | Rzemieślnicy | |
|
|
| Tematy |
|
|
|
|
| Podręcznik |
|
|
Dział Plastyka powstał w oparciu o podręcznik "Spotkania ze sztuką", autorstwa pani Anny Ziemby-Michałowskiej.
|
|
|
|
|
|
|
|
|
powiększenie...
Cieśla przy pracy, fragment "Ołtarza z Merode" Roberta Campina przedstawiający św. Józefa, 1420-1428, City Museum of Arts, Nowy Jork
|
|
W starożytnej Grecji i Rzymie wolni obywatele nie zajmowali się pracą fizyczną - rzemieślnikami byli na ogół specjalnie wykształceni niewolnicy.
W średniowiecznej Europie rzemieślnicy-mieszczanie zrzeszeni byli w cechach, które pilnowały wysokiej jakości produkcji, kontrolowały ceny, a w razie kłopotów służyły pomocą. Broniły także przed konkurencją partaczy - rzemieślników, którzy nie należeli do cechu, których wyroby były zawsze tańsze i często gorsze. Każdy mistrz cechowy miał własny warsztat, uczniów i czeladników, własne sekrety techniczne. Przed wyzwoleniem na mistrza rzemieślnik musiał odbyć wędrówkę po Europie, dzięki której poznawał metody pracy za granicą i najnowsze mody. Często przywoził także wzorniki (zbiory rycin pokazujących modne wzory dekoracji i kształtów), z których później korzystał, nieraz do końca życia.
Od XVI wieku produkcji rzemieślniczej zaczęły zagrażać manufaktury (z łaciny: manus ręka, facere robić), które produkowały więcej i taniej, ponieważ każdy robotnik wykonywał niewielki, stale ten sam fragment pracy. W drugiej połowie XIX wieku wyroby rzemieślnicze stawały się coraz droższe, a coraz więcej tanich przedmiotów produkowano w fabrykach. Wiele dziedzin rzemiosła artystycznego zaczęło stopniowo zanikać. Mimo ogromnych możliwości technicznych wielu dawnych wyrobów rzemieślniczych nie potrafimy już dziś dokładnie skopiować. W trakcie prac konserwatorskich często okazuje się, że nie można znaleźć rzemieślników, którzy potrafiliby dorównać swoim poprzednikom sprzed stuleci.
|
|
